Ο Ρυθμός μας

Τα περισσότερα προβλήματα σε έναν άνθρωπο έχουν σχέση με τον Ρυθμό ανάπτυξης του. Η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια κάνει εδώ και δεκαετίες το ίδιο λάθος. Εξομοιώνει όλα τα παιδιά της (έτσι έχουν μεγαλώσει και οι γονείς) και απαιτεί από αυτά να μεγαλώσουν κι αυτά γρήγορα, με κανόνες και χρονικά όρια, πχ τα 18. Έτσι ως δια μαγείας μετά τα 18 το παιδί πρέπει να είναι έτοιμο να γνωρίζει τα πάντα, να πάρει την ευθύνη για τά πάντα, να είναι ικανό για τα πάντα και επίσης να κάνει σχέσεις, οικογένεια, παιδιά, κλπ. Ενώ είναι φανερό ότι αυτά είναι εντελώς παρανοϊκά, είναι τέτοια η διάδοση των στερεοτύπων αυτών που έχει περάσει στην πλειοψηφία του κόσμου. Όμως ο Ρυθμός ανάπτυξης είναι κάτι βιολογικό καί δεν μπορεί κανείς να τον εξαναγκάσει να αλλάξει. Είναι σαν σε ένα αυτοκίνητο που σηκώνει 200 κιλά να φορτώσουμε 400. Είναι λογικό ότι το αυτοκίνητο θα κινείται με προβλήματα. Έτσι γίνεται και με τα παιδιά. Όταν εκβιαζουμε τον Ρυθμό τους θα παράγουμε προβλήματα μέχρι να το σταματήσουμε και να προσαρμοστούμε στον δικό τους ρυθμο. Ο άνθρωπος που χρόνια πιέζεται να μπει σε άλλο Ρυθμό από τον δικό του, αναπτύσει άγχος, ψυχολογικά προβλήματα, νευρώσεις, φόβους, εσωστρέφεια, κακή αυτοεκτίμηση. Θα πρέπει τελικά να νιώσει τον δικό του Ρυθμό, αυτόν που μπορεί, αυτόν για τον οποίο είναι φτιαγμένος, ώστε να προλάβει να ανακαλύψει τον εαυτό του, τα ταλέντα του, τους τρόπους του, με τους οποίους μπορεί να λειτουργεί ικανοποιητικά, ώστε να βρει τον δρόμο που θέλει, που θα αγαπά, που θα νιώθει πληρότητα και ικανοποίηση. Δοκιμάζω νέα πράγματα χωρίς βιασύνη, τα προσαρμόζω με αυτά που μπορώ, βρίσκω νέους τρόπους, μαθαίνω νέα πράγματα.